21.01.2010 ... biegaj szczęśliwa za TM nasza Księżniczko

Lorien

I kolejny czwartek... taki inny już..bo bez naszych pociech... Trzymaj się cieplutko.

fioneczka

14 tygodni ... 14 czwartków Sad

... a ja czuję jakby jeszcze wczoraj była z nami ... tak bardzo chciałabym żeby wróciła ... ale nie tylko ja ... reszta naszej rodziny też pewnie by tego bardzo chciała
nie zrozumiem nigdy dlaczego nam się nie udało ... Sad

śpij nasze Serduszko ... my dalej Cię kochamy ... byłaś wyjątkowa

mala_czarna

Piękny czarny nochalku Sad

Lorien

Przepiękne zdjęcia!!!!!! Przepiękne....
Dziś Wasz dzień.
Trzymaj sie Asiu.

agniecha

...zostało po tobie Księżniczko tyle zdjęć,tyle wspomnień,tyle samotnych serc...nie tak miało być...wierzę,że jesteś tam szczęśliwa Atramentowy Nochalku i czekasz...

jana29

Asiu , każdemu z nas pozostanie jedno pamięć i miłość w sercu.Szkoda ,że Fionak była tak krótko z Wami ale zrobiłaś wszystko i ja wierzę , i to bardzo bardzo mocno ,że Fioneczka jest szczęśliwa i spogląda na Ciebie .ZAwsze będzie z Tobą.

trzymaj się

fioneczka

dziś znowu czwartek ... kolejny ... 15 czwartek bez mojego małego Słoneczka

tęsknię za Tobą Kruszynko ... bardzo tęsknię

Dominika

kolejny czwartek... Sad

Biegaj szczęśliwa Fioneczko [*]

Lorien

i "tych" czwartków będzie tysiące....
ale dasz rade... my wszyscy damy rade-musimy.
Trzymaj się Asiu.

mala_czarna

Każda z nas liczy. Nie da rady inaczej Sad

Fioneczko kochana, przyśnij się chociaż swojej rodzinie. Może będzie troszkę lżej.

d-onia

Bardzo mi Was żal,
Myślę jednak, że dzięki Twojej rodzinie Fionka zaznała odrobiny prawdziwego szczęścia i to się liczy. Nie umarła samotnie w cierpieniu. Teraz Wy cierpicie a ona mam nadzieję jest spokojna i szczęśliwa. Myślę,że było warto.
pozdrawiam Małgosia

fioneczka

Maleńka moja ... 16 tygodni ... 16 czwartków Sad

tak bardzo chciałabym Cię przytulić

wczoraj oglądając zdjęcia uświadomiłam sobie że byłam straszną egoistką ... teraz wiem ze mogłam pozwolić Ci odejść wcześniej ... cierpiałaś Sad

... a ja wierzyłam, chciałam wierzyć że wyzdrowiejesz, że znowu pojedziemy nad morze i że zabiorę Cię w góry i inne miejsca których nie widziałaś ... że przeżyjemy jeszcze wiele radosnych lat razem ... że ta cholerna choroba "odejdzie" ... tak bardzo mocno w to wierzyłam że nie widziałam tego co zobaczyć powinnam

agniecha

Aśku,chyba wszystkie jesteśmy egoistkam,mnie to też bardzo boli,za wszelką cenę chciałyśmy zatrzymać ICH życie...dziś to wiemy...ale odeszły kochane,jedyne co mogłyśmy IM podarować,to szybkie,bezbolesne,godne przejście na tamtą stronę w otoczeniu dobrych ludzi i rąk,które głaskały do końca,żeby nie cierpiały...

Lorien

No własnie..i to boli mnie najbardziej- nie miałam tej szansy. Lorietta odeszła sama, na metalowym łóżku w obcym miejscu!! Ale przecież miało być inaczej, miałam ją zabrać do domu... byłam kilka pokoi dalej, nie pozwolili mi wejśc na blok operacyjny!!!! Mogę pogodzić się z tym, że jej nie ma ale nigdy nie pogodze się z tym, ze mnie przy niej nie było, że nie pomogłam jej przejść na drugą strone... Tego sobie nie wybaczę..i czuje, ze Lorcia też.

jana29

Asiu -następny kolejny smutny czwartek
Tyle mogę Ci napisać bo tego co czuje nie umiem wyrazić słowami.

Jesteśmy z Tobą

Jana