99,99% to chłoniak, a jeśli nie?

nicolaczek

Te saszetki polecała mi tez dr Maja Ingarden. Mam nawet jedną w domu, ale Natek póki co jej nie jadł. Trzymam kciuki za Abrę, głaski dla niej!

Joanna

Nie odzywałam się, bo było tragicznie. Ale opowiem od początku. W zeszłym tygodniu podawaliśmy kroplówki wzmacniające, które troszkę pomogły, ale zaraz pogorszyło sie jeszcze bardziej. Węzły urosły do ogromnych rozmiarów, Abra straciła resztkę sił i chęć do życia - tylko leżała. W czwartek jak zadzwoniłam do dr Gugały, powiedział, że mamy powoli się żegnać, leki już prawie nie działają, nie ma sensu faszerowanie jej dalej chemią. Nie dał nam żadnej nadziei. Rozpaczaliśmy cały czwartek i piątek. Wieczorem w piątek zawieźliśmy Abrę ostatni raz w jej ulubione miejsca - na plażę, do parku pod drzewo "pachnące wiewiórkami". Troszkę chwiejnym krokiem pochodziła po plaży, zamoczyła łapki w morzu. Umówiliśmy się z zaprzyjaźnionym weterynarzem,, że przyjedzie jak go wezwiemy w sobotę, jak będziemy gotowi o ile można być na to gotowym. Przyszła sobota, od rana bardzo nerwowo. Abra leżała, nie chciała nic zjeść, ani nawet pić. Ryczeliśmy wszyscy jak bobry, mój mąż poszedł do ogródka wykopać... no wiecie. I tylko nie mieliśmy siły zadzwonić po lekarza. W końcu ustaliliśmy, że wieczorem. Około godz. 13 Abra wstała, podeszła do miski z wodą i zażyczyła sobie obiad, który zjadła ze smakiem. Potem wyszliśmy na krótki spacer. Ożyła. Nie wiem jak to wytłumaczyć, może zrobiła to dla nas. Dzisiaj jest już czwartek, jest z nami, je, chodzi może nie za sprawnie, ale widać, że chce żyć. W poniedziałek zadzwoniłam do naszego doktora, był zaskoczony, kazał przyjechać. Resztę opowiem później goście przyjechali.

Joanna

Już jestem. Pojechaliśmy w poniedziałek na wizytę. Tak jak mówiłam doktor był mile zaskoczony. Co prawda węzły wielkie i Abra słaba, ale ŻYWA. Dostała kolejna Asparaginazę, już poza wszelkimi schematami, po zaledwie 10 dniach od poprzedniej. Trochę na zasadzie -poradziła sobie z takim kryzysem to może będzie walczyć dalej. Dzisiaj jest czwartek, węzły mniejsze, niestety nie wszystkie, ale chęć do życia jest, apetyt tak nie za bardzo, no ale je, chodzi też lepiej. Doktor uprzedził, że to był pierwszy sygnał, że przegrywamy tą walkę, zresztą nie od dziś mam tego świadomość. Ale Abry mogło już nie być dzisiaj z nami, a jest i dzisiaj to jest dla mnie najważniejsze.

Joanna

Dzisiejsze zdjęcia:
[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Joanna

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Joanna

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

mala_czarna

Jaka kochana psinka. Az się łza w oku kręci, ile te biedactwa mają woli walki i chęci życia, a przecież tak dotkliwie przechodzą przez chemię Sad

Trzymam mocno kciuki za Abrę, wiem doskonale przez co przechodzicie.

kaniesia

cool :wink: :wink:

nicolaczek

Boże jaki śliczny ryjek! Smile

pozdro dziewcziny!

Joanna

Chłoniak zwyciężył. Abra odeszła 22 sierpnia, nie miałam siły zajrzeć tu wcześniej, dalej łzy zasłaniają wszystko. Opowiem więcej jak ból chociaż trochę ustąpi. Trzymam kciuki za za wszystkie walczące z tym potworem psiaki.

nicolaczek

Boże

a ja nie miałam odwagi zapytać Sad

Nie wiem co napisać Sad

Bardzo bardzo mi przykro.Trzymaj się jakoś Joasiu.

BosmAnka

Taka smutna wiadomość :cry: Bardzo Ci współczuję, trzymaj się.

Dla Abry [']

kaniesia

:cry: :cry: :cry: :cry: TAK MI PRZYKRO I BRAK SŁÓW ,BIEGAJ PO ZIELONYCH ŁAKACH BEZ BÓLU I BEZTROSKO WESOLUTKA ,TRZYMAJ SIE NIC NIE NAPISZE WIĘCEJ CHOĆBYM CHCIAŁA ALE ŁZY..........KURE........I CHŁONIAK :evil: :evil: :cry: :cry: NIECH BIEGA PO SWEJ PLAŻY KRÓLEWNA ,CZUJĘ SIĘ JAKBY ODSZEDŁ DRUGI RAZ MÓJ BEYCUŚ :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry:

jana29

Bardzo m przykro.Wiem ,że jesteś tam zdrowa i wesoła .Pozdrów wszystkie psiaki, które odeszły .
Kochana bardzo Ci współczuje , a łzy płyną mi z oczu. Wierzyłam ,ze Wam się uda i śledziłam Wasza historię ,chociaż nie pisałam często.Po odejściu Absoluta wolę czytać te smutne historie życia .
Musisz jakoś to przejść .Nie ma innego rozwiązania.
Pisz kiedy będziesz chciała a chętnie Ci pomogę .

Misio

Znowu powiał śmierci wiatr,
Zdmuchnął piękną świecę.
Choć nie chciała wcale zgasnąć,
To jednak uległa.
Nie ma siły na tą chwilę,
Nie zna jej nikt z Nas.
Cóż tu począć można,
Gdy dosięga Nas.
Znowu powiał chłodny wiatr,
Dmucha ile sił.
I choć mocny tli się knot,
To nie wygra z Nim.
Jedno tylko wiem na pewno,
I w to wierzę wciąż.
Tam po drugiej stronie lustra,
Gdzie istnieje lepszy świat…
…już nie wieje wiatr.
autor- nieznany
M i M
Tak bardzo Ci współczuję :cry: