chłoniak mózgu u amstafki...już Cię nie ma...

agniecha

Dziewczynki Kochane,gdyby nie Wy i to forum,ja bym nawet nie miała z kim pogadać,gdzie popłakać...bardzo niewiele osób(jednostki)rozumie,co czuje człowiek po stracie swojego Przyjaciela,a ci,którzy wcześniej rozumieli(niby?)po 3 miesiącach pukają się w głowę ze słowami "no chyba już dość tego żalu,popłakałaś i wystarczy,są większe nieszczęścia!"
I co z tego,to żadna pociecha...uciekam od takich ludzi,całkiem się ze mnie zrobił już odludek,tylko w lecznicy jest normalnie,tam niczego nie muszę udawać,bo moja Pani Doktor rozumie,że żal jest zawsze...nieważne ile czasu minie...

Dominika

Masz racje Aguś...to miejsce...to forum...te wspaniałe osóbki...baaardzo pomagają...
Trzymaj się dzielnie!!

Piekne zdjęcie Bu... [*]

fioneczka

... widzisz Aga chyba tylko tutaj nas rozumieją

Betka

Mój Milutek miał na posłanku polarowy pledzik, niebieski. Z tym pledzikiem spałam przez rok po jej odejściu. Trzymałam go pod poduszką i co wieczór wtulałam w niego twarz chłonąc coraz słabszy zapach mojego pieska. Kilka razy wynosiłam go do łazienki, żeby uprać ale nie mogłam jakoś wrzucić go do pralki i pled z powrotem wracał pod poduszkę.
No i w końcu go uprałam, bo uznałam, że muszę nauczyć się żyć, zasypiać co wieczór bez tego kochanego zapachu.
Rozumiem Cię Aga. My tu wszyscy pod pewnymi względami niczym się nie różnimy. Tak samo cierpimy po stracie swoich psów, mamy takie samo poczucie winy i żal do świata. Wszyscy się buntujemy a za chwilę wpadamy w czarną rozpacz. Wszyscy przez to przechodzimy.
Wszystkie zabaweczki, posłanie, ubranko na zimę, wszystko oddałam innym pieskom. Nie mogłam tylko oddać pluszowych myszek, które kupiłam Milusi po pierwszej operacji i jej smyczki i obróżki. Został mi jeszcze jej zielony fartuszek, który nosiła po zabiegu. Te rzeczy będą ze mną zawsze.

Aga, piękna jest Twoja sunia na zdjęciach, ma takie kochane spojrzenie.
Trzymaj się, dobrze że chociaż zostały nam wspomnienia, choć bolą..
Betka

agniecha

och Betko,ja się z niczym Bubowym rozstać nie mogę-to strasznie boli...nawet nie sprzątam od 3 miesięcy i 7 dni po Jej stronie pokoju,tam gdzie spała,bo szkoda mi,bo tam są wciąż Jej małe pręgowane włoski...w taką niedzielę,jak dziś jest mi bardzo ciężko(pracuję),jest tak pięknie,słońce,a ja nawet do Niej pojechać nie mogę...ależ by się Bubin cieszył z takiego wielkiego śniegu,skakałaby jak zając,ale...nie ma Jej...nawet nie zdążyła ponosić zimowego ubranka...
...wiem,pewnie jestem rąbnięta,ale gadam z Bubiśkowym zdjęciem,to pierwsze co widzę po przebudzeniu i ostanie jak zasypiam...tylko tyle mogę...

fioneczka

"...A kiedy się pożegnać trzeba
I psu czas iść do psiego nieba
To niedaleko pies wyrusza.
Przecież przy tobie jest psie niebo
Z tobą zostaje jego dusza..."

agniecha

...dzięki fioneczko...to była nasza ulubiona łączka,blisko domku,bo dalej już nie mogłyśmy chodzić...

Dominika

piękne słowa... ale jednocześnie ciężkie i smutne.. Sad

fioneczka

Aga my jak dwie sieroty teraz ... puste wewnątrz z rozszarpanymi sercami ...

jana29

Aga trzymaj się kochana

agniecha

Kto nie pokocha raz psa, jego dusza pozostaje na zawsze uśpiona...

...dlatego tak boli,gdy się pokocha,a potem straci...

agniecha

...ukryłam się przed światem,przed wszystkimi,przed bólem w lecznicy...jestem tam cały czas(jeśli nie jestem w swojej robocie!)jem tam,czasem bywa tak,że kończymy pracę(zabiegi)nad ranem-2,3 w nocy...w środę skończyłyśmy o 2.30 w nocy-były 2 ciężkie zabiegi,w sumie chyba 6h przy stole operacyjnym...to dla mnie terapia,odskocznia,mam poczucie,że robię coś dobrego i jestem komuś potrzebna...myślałam,że to proste,oczywiste,zrozumiałe dla innych ludzi,jednak nie...w trakcie zabiegu,o 1 w nocy zadzwoniła do mnie matka z pretensjami(a doskonale wie,gdzie jestem!),że co ja sobie wyobrażam i gdzie ja jestem,zwymyślała mnie jak można tyle siedzieć, pracować w takim miejscu,bo ona się biedna martwi i spać nie może!!!Aż usiadłam z wrażenia,ale cóż,po tym co przeszłam w trakcie choroby Bu i w ciągu ostatnich 3 miesięcy,nie powinno mnie już nic dziwić z ich strony,ta obojętność,tyle złych,bolących słów w moją stronę,tyle moich przepłakanych łez,nieprzespanych nocy...mój ból i żałobę,matka nazwała "głupim szczeniackim uporem i ile jeszcze czasu zamierzam się tak zachowywać?"...

agniecha

...Ona po prostu mi umarła,odeszła i zostawiła mnie...nie poczekała...

fioneczka

Aga ... Ona nie odeszła i nie zostawiła Cię ... nie ma tylko Jej ciałka ... Ona JEST w Twoim sercu ...
Bu jest z Tobą cały czas, tak jak ze mną Fioneczka i Sara i Bambuś ...
Mimo to jest ciężko ... bardzo ciężko Sad