dlaczego moj piesek ???

agniecha

jana...siedzę i płaczę razem z Tobą...nie znajduję w głowie słów żeby pocieszyć,bo takich nie ma...wiem jak bół rozrywa serce i jak nie ma dokąd uciec i gdzie się schować żeby nie bolało...
...tu poznałam Absoluta dzięki Tobie,jest w moim sercu...

jana29

wet powiedział ,że kroplówki nie da bo to nic nie da. A może się myli.Ale chyba nie - pies odpływa , nie może jeść, pić, za zaburzenia równowagi

agniecha

Asiu...czy on Cię jeszcze poznaje...

jana29

podnosi oczka ,wczoraj jak dałam mu na silę strzykawką puszkę hills a/d to zaczął mieć torsje i zaczęło go rzucać

jana29

jest slaby nie może chodzić , jak podniesie sie to mija kolka minut aby się położył
Agnieszko czy w takim stanie danie kroplówki coś by dało czy to już ma wyniszczony organizm

agniecha

Asieńko,ciężko mi wyrokować...wiem jak każdy z nas w takiej sytuacji nie chce dać za wygraną...jeśli pies w takiej sytuacji odmawia jedzenia,wymiotuje,to nie jest dobrze,kroplówka może pomóc na chwilę...Asiu,Ty go znasz najlepiej,zapytaj jego,siebie czy nie cierpi...ja tez myślałam,że tego nie zobaczę,a jednak...nowotwór to niewyobrażalny ból,jednak pies cierpi w milczeniu,płacze po cichu...

jana29

uważam ,że nowotwór wyniszczył mu organy wewnętrzne i kroplówka nic nie ale wiem tego.Co do cierpienia to cierpi jest siny na pyszczku

mala_czarna

Boże, jak strasznie się to czyta :cry:
Jana, ale wiem jedno. Jesteś rozsądną osobą, bo miłość do Absolutka to też rozsądek. Wszyscy doskonale Cie tutaj rozumiemy. Każdy z nas kto musiał przez to przejść okrutnie cierpiał; tego sie nie da opisać Sad

Nie będę pocieszać, bo żadne słowa nie pomogą Sad

d-onia

Asiu,
Jak u Was? Myślę,że podjęłaś słuszną decyzję. Wszyscy Cię rozumiemy, ból jest ogromny wszechogarniający. Walka jest lepsza niż czas po...
Dziś mija trzeci tydzień od śmierci Donieczki, dopiero teraz mogę o tym mówić i pisać. Nie mogę wyrzucić ostatniej rozpoczętej kroplówki, którą dostawała w domu.
Trzeba starać się jakoś dalej żyć w pustce i ciszy jaka pozostała. Drzewa, trawa jesień wszystko wygląda inaczej.
Mam nadzieję,że dasz radę, choć boli okrutnie i trudno zanleźć pocieszenie.
Napisz gdy będziesz mogła.
Ściskam Małgosia

Dominika

Asiu...myślę o Was od wczoraj..
Trzymaj się dzielnie..
Tak ja dziewczyny napisały,ciężko znaleźć pocieszenie.. Przytulam Cię mocno..

jana29

około 15.30 Absolut przekroczył tęczowy most.Nie wiedział co się dzieje i nie było szansy.Dusił się.
Boże jaka pustka , ciągle myślę ,że jest na podwórku.Myślałam ,że uda się .

Czy naprawdę jest tęczowy most , czy spotkam mego jedynego przyjaciela moja iskierkę , moje szczęście Może to sen ,,,,może on jutro będzie , będzie zdrowy i wesoły .Ale nie jego nie ma .....

mala_czarna

Popłakałam się znowu :cry:
Jana, ja wiem, że to głupie, i że w tej chwili to nic dla Ciebie nie znaczy, ale uwierz mi, zrobiłaś dla niego wszystko co było w Twojej mocy. A na koniec jego życia skróciłaś cierpienia bo po prostu go kochałaś. Trzymaj się jakoś, serce jestem z Tobą.

Absolutku, biegaj sobie za Tęczowym Mostem z naszymi psinkami. Bo Tęczowy Most jest. I wszyscy kiedyś zobaczymy nasze kochane pociechy. Sad

[*] [*]

fioneczka

Absoluciku biegaj po zielonych łąkach za Tęczowym Mostem ... bez bólu ... czekaj z innymi psiakami na nas ... kiedyś wszyscy się tam spotkamy, wierzę, że przez TM mogą przejść ludzie którzy ponad wszystko kochali swoich małych Przyjaciół.

Dla Ciebie Psinko ... [*] ... nie zapomnimy

Asiu ... przytulam Cię mocno, wiem że boli ... pocieszyć nie potrafię bo żadne słowa pocieszyć nie mogą...
Pamiętaj, że Absolut ... choć dziś nie ma go z Tobą, będzie żył w Twoim sercu i pamięci na zawsze...

d-onia

Asiu,
Wiem, jest źle pusto i głucho.
Może teraz nie powinnam tego pisać ale nie wiem czy jest coś poza...
Tak bym chciała aby Tęczowy Most istniał rzeczywiście istniał a za nim nasze ukochane psiaki.
Nie myślalam,że tak będzie ale jest we mnie pustka ogromna i mam wrażenie,że mojej Donieczki wcale nie było, to dziwne prawie metafizyczne odczucie.
Gdy ją chowaliśmy (wbrew idiotycznym przepisom) daliśmy jej ulubione "gratki" jak nazywaliśmy zabawki, które wszędzie rozrzucała.
Nawet przez łzy żartowaliśmy,że nasza Kierowniczka ( to jej domowe pseudo związane z charakterem) została pochowana jak wódz indian. Trochę pomogło... ale nadal boli i to bardzo. Nic nie możemy zrobić w obliczu tej choroby nie pomogą najlepsi lekarze, leki i pieniądze. Możemy tylko kochać do końca wiedząc,że rozpacz,żal po stracie rozerwą nas na tysiące kawałków.
Musisz przeżyć swój ból i znaleźć sposób aby z nim żyć.
Ściskam Cię mocno Małgosia :cry:

Dominika

Absoluciku biegaj szczęśliwy za Tęczowym Mostem... [*]

Asiu...
brak mi słów..
Przytulam Cię mocno..siedzę i płaczę razem z Tobą.. :cry: :cry: :cry:
wiem jak boli..jak smutno..jak pusto..
ciężko pocieszyć..
jestem przy Tobie myslami..