FUKS moja psia miłość - walka z chłoniakiem

Aneta

Hej dziewczyny
Już nie płaczę, tęsknię bardzo, ale nie płaczę. Miseczki wróciły na swoje miejsce. Ciekawa jestem jak to wytłumaczę mężowi?

margie

nie tlumacz. Chyba zrozumie, ze po kochanym czlonku rodziny jest zaloba ....

Aneta

Dzisiaj minął tydzień jak Fuksik odszedł. Pustka, wczoraj małe spięcie z mężem skończyło się płaczem, poszło o drugiego psa Akirę, mąż miał pretensję, że na noc zamykałam ją do garażu. Jak ją chciał wypuścić na dwór nie chciała wyjść. Od słowa do słowa i się poryczałam, ale przyszedł przeprosić, powiedział, że też bardzo tęskni za Fuksem, ale ............ no właśnie. Czasu nie cofniemy. Nie mniej jednak wczorajsze zachowanie Akiry bardzo nas zaniepokoiło, pojechaliśmy jak co sobotę rano na zakupy, wracamy, a tu sąsiad informuje nas, że przyprowadzili Akirę z ulicy, przecisnęła się pod płotem i biegała po ulicy. Mąż zaczął na nia wyzywać, wiedziała, że zrobiła źle, zjedliśmy sniadanie, szukamy psa a ona znowu na chodniku. Ponad dwie godziny zabezpieczaliśmy z mężem płot z przodu domu, dodatkową siatką, żeby nie wychodziła. Jak będzie chciała to przejdzie z tyłu ogrodu, po prostu się podkopie. Póżniej przy obiedzie skakała na okno w kuchni, na okon w salonie, masakra, porysowała szyby , już nie wspomnę o ubrudzeniu. Nigdy wcześniej się tak nie zachowywała tak jakby na siłę chciała wejść do domu. Dzieciaki twierdzą, że szuka Fuksika. Nie wiem co myśleć. Dzisiaj w miarę normalnie się zachowuje. Aż się przeraziłam jej wczorajszym zachowaniem.

mala_czarna

Anetko, a czemu ona nie jest z wami w domu? Sad

Aneta

Akirka jest owczarkiem niemieckim długowłosym, była kupiona do pilnowania domu. Ma zbudowany duży kojec oraz bardzo dużą budę z podwójnych scianek ocieploną styropianem z dużym przedsionkiem. Jak była mniejsza to była zamykana w kojcu, ponieważ nie mieliśmy ogrodzonego ogrodu. Odkąd ogród jest ogrodzony to kojec ma cały czas otwarty. Niestety nie bardzo chce siedzieć w budzie i wyleguje całymi dniami pod balkonem. Dlaczego nie mieszka w domu, ponieważ nas nie ma po kilkanaście godzin, Fuksik był małym leniuszkiem, większość swojego życia przespał, ponadto niegdy nic nie zniszczył. Akira ma ogromny temperament, biegając po ogrodzie cały dzień po sąsiedzku ma psa sasiada, jest bardziej szcześliwa, niż zamknięta w domu. Ponadto lubi wszystko obgryzać i nie wyobrażam sobie co byśmy zastali po powrocie do domu.

mala_czarna

To faktycznie do domu by się nie nadawała, tym bardziej, że ma wielki kojec Smile

CaraBella

Bardzo mi przykro że to dziadostwo pokonało twojego Fuksika. Nie mogę sobie nawet wyobrazić jak ci go brakuje. My nawet w trakcie urlopu po jednym dniu juz tesknimy i ogladamy zdjęcia w telefonie. A jak miała sterylizacje i parę godzin nie bylo jej w domu, nie mogliśmy znaleźć sobie miejsca. Trzymaj się-na pewno czuł się kochany i kochal was. Ale jak każdy pies miał jedną wadę: żył krócej niż jego Ludzka Rodzina :cry:

Aneta

Jutro miną dwa tygodnie jak go nie ma. Tęsknię, bardzo tęsknię, koleżanka, która ma sunię sznaucerkę po tych samych rodzicach mówi, że powinnam pomyśleć o nowym pieski. Z jednej strony mówię nigdy, nikt nie zastąpi Fuksika, z drugiej strony tak tęsknię za tupotem małych łapek, za jego mordką, jego zapachem.

margie

mnie mina 7 tygodni... ogladam psy na forach, koty, czytam o psach... palma.
wczoraj kupilam griloowanego kurczaka.. zawsze bylo tak, z eja udko, a Idus piers, bo ja nie lubie piersi, a on nie lubil udka.... I nie bylo komu zjesc.. sie rozplakalam....

Aneta

Drugi tydzień za nami, oczywiście znowu ryczę,byłam na spacerze z mężem i Akirką, zapaliłam znicz Fuksikowi. Mąż już nie kiwa głową, zaakceptował moje "wariactwo". najgorsze są weekendy, w tygodniu jakoś leci praca, dom, praca, jakieś dodatkowe zajęcia. Ale weekendy. Nikt nie sępi przy śniadaniu, nie puka łapką, nie szczeka na hasło pilnuj domku. i znowu płaczę, cholera jak długo?. Rozmawialiśmy z mężem o wakacjach, mamy jechać sami, dzieciaki już żyją swoim życiem. Planowaliśmy Chorwację, właściwie mąż planował. Wczoraj jednak zmienił zdanie, może jednak Karkonosze. Przyjęłam tą wiadomość z radością. Co prawda podobał mi się pomysł z Chorwacją, ale Polska jest również piękna. I wiecie co przed chwilą robiłam? szukałam noclegów w Karkonoszach z tolerancją zwierząt. Akira z nami nie pojedzie, zostanie w domu z synem. Córka w tym czasie wyjeżdża do pracy. z jakim psem chcę jechać? Czy myślę o nowym psie, myślę, ale tylko myślę, chyba nie miałabym odwagi jechać i kupić. Oczywiście myślę tylko o sznaucerku takim samym jak Fuksio. Moja córka wyzywa na mnie i mówi, że jak się zdecyduję na psa to na pewno nie może być taki sam jak Fuksio. Bo to nie będzie Fuksio a ja za wszelką cenę chcę żeby był. Wiem, że psy tej samej rasy mają bardzo dużo wspólnych cech i zachowań, ale mają różne charaktery jak ludzie. Dziewczyny w jakim czasie zdecydowałyście się na nowego psiaka? Czy mniej boli jak już jest ta poczwarka w domu?

margie

ja dzisiaj wlazlam na strone znanej mi hodowli sredniakow... i.....
w koncu lutego maja byc szczeniaki... czyli kwiecien do odbioru..
dzsiaj minelo 7 tygodni, moze jeden z tych co sie urodza, to bedzie Idus?
Chcialabym i sie boje.... Poczekam jeszcze....

CaraBella

To jest trudna kwestia. Są tacy którzy po starcie ukochanego pupila nie decydują się na kolejnego- nawet na zawsze. I wtedy kiedyś może zadecydować przypadek- jakieś stworzenie po prostu staje gdzieś na tzw . drodze i...nie da się zignorować takiej istoty.
Sa ludzie którzy zakochuja się w danej rasie i biorą kolejnego psa po stracie-takich spotkaliśmy ostatnio w klinice-byli z 10-letnią bernenka. Niektórzy (jak hodowczyni naszej Belci) biorą zupełnie innego pieska bo uważają ze nie da się zastąpić ulubienca niedoskonala kopią. Ale faktem jest że w danej rasie sa podobieństwa, co dla jednych jest ukojeniem, a dla innych wręcz przeciwnie. Sama nie wiem co kiedyś zrobimy. Ale pewnie ważne jest aby każdy domownik miał szansę na udział w decyzji, bo przecież każdy był związany z ulubieńcem a każdy strate przeżywa inaczej.
Mogę tylko życzyć aby udało się znaleźć najlepszy sposób na zmniejszenie bolu po stracie dla całej rodziny.

Aneta

Margie o tym samym sobie pomyślałam, jak zobaczyłam, że minęło 7 tygodni. Smile

margie

Ido byl mi9m 3 sznaucerem, tylko te 2 pierwsze mieszkaly z moim bylym mezem. tak wyszlo.
kazdy byl zupelnie inny- i fizycznie i charakterem.
Max- amerykanski w typie, piekny, super lagodny, spokojny, lekki histeryk. Pilnujacy sie na maxa i super grzeczny.
Drak- cholera jakich malo, awanturnik, niemiecki wtypie, nie za piekny , uparty- na szkoleniu obronnym lapal pozortanta za przyrodzenie i nie puszczal na komende:)
Idol- niemiecki w typie, wybitnie zrownowazony, dominant, wyjatkowo uparty, troche za duzy..

Jesli pies- to na pewno sznaucer, ale suka. Zdecydowanie.
Walcze ze soba...