Lucjan, terrier tybetański, the best dog ever

maima

Ja również kciuków nie puszczam! Wierzę, że przed Wami jeszcze wiele wspólnych chwil. Apetyt i dobry nastrój to pozytywny znak.

U Euforii od początku było wiadomo, że szpik jest zajęty, ale weterynarz powiedział, że w żadnym stopniu nie ma to wpływu na leczenie i szacowany czas życia. Tego się trzymamy. My osobiście węzły sprawdzamy kontrolnie w momencie dłuższej przerwy w chemii czyli, np. w tym tygodniu, ale jak na razie jest ok.

Mam nadzieję, że u Ciebie pogoda dopisuje, pozdrawiamy!

JoRew

Dzięki za kciuki.

Przywrócony_id:(671)

* post usunięty przez administracje fora.pl *

JoRew

Witamy na forum. Fajnie, ze dziewczyna reaguje na chemię i ze dobrze się czuje. Lucek tez miał przygodę z kaszlem kenelowym, na samym początku. Potem były różne kryzysy. Lucek dobrze reagował przez cały pierwszy schemat, ale potem niestety przyszła wznowa. Pieniędzy, które wydałam w ogóle nie liczę - dzisiaj mija co do dnia rok od pierwszej chemii. Mamy za sobą już 31 wlewow.

Może założysz dla Erci osobny wątek? Tak byłoby najwygodniej Smile

))
Ja tez rozważałam leczenie u dr Dominiaka, ale pojechał wtedy na urlop, tak samo dr Jagielski i nasz lekarz w Wawrze. Wiec wybrałam dr Jankowska na Bialobrzeskiej i po roku bardzo ja polecam. To świetny lekarz.

Przywrócony_id:(671)

* post usunięty przez administracje fora.pl *

JoRew

Pierwszy schemat to to, co teraz macie - pewnie ok 16 albo 19 wlewow, najpierw co tydzień, potem co 2. My zakończyliśmy schemat 29 grudnia. Wznowa pojawiła się niestety wcześnie - 13 lutego lekarz wyczuł, ze węzły znowu się powiększyły. Potem uruchomiliśmy inne leki. Było dobrze do 15 czerwca. Tak wiec my jesteśmy już w terapii paliatywnej. Jest mi smutno, ale ten rok był cennym darem.

Ale z twoja suczka nie musi tak być -10-15% psów nigdy nie ma wznowy.

Przywrócony_id:(671)

* post usunięty przez administracje fora.pl *

JoRew

Rozumiem lęk. Nie ma na to sposobu. Ja aktualnie jestem poza domem i boje się straszliwie, ale po 12 miesiącach choroby wiem tez, ze generalnie mam nad ta choroba mała kontrole. Trzeba się cieszyć pojedynczymi dniami.

JoRew

Jesteśmy już razem w domu. Ujmę to może tak: każdy dzień jest darem,
to ze wbiegł po schodach prawie na górę, tez jest niesłychane.
Wiem jednak, ze dobrze nie jest i ze lomustyna nie działa.
Pocieszam sie, ze brzuszek ma miękki, niespuchnięty.
Najważniejszy jest jego komfort.
Teraz śpi i nawet nie dyszy.
Jutro rano wizyta na Bialobrzeskiej.

Gosia i Szczepan

To koniecznie daj znać.
Może lomustyna nie działa tak, jak powinna. Ale jednak mimo wszystko Lucek czuje się dobrze, ma dobry humor i samopoczucie. Może coś tam jednak działa.. Póki co po nim choroby nie widać.. I oby jak najdłużej. A Ty wypoczęłaś?

JoRew

Pół nocy nie spałam - z leku, ze rano usłyszę, ze należy rozważyć wiadomo co. A patrząc na niego, jak wbiega po schodach, wiedziałam, ze nie byłabym gotowa. Ale nie - jeszcze walczymy, bo poza węzłami i wzrostem leukocytów do poziomu sprzed 2 tygodni, stan Lucka pozwala na dalsza walkę. Dzisiaj dostajemy lek sterydowy dożylnie plus Winkrystyne. Potem steryd dożylnie przez kolejne 2 dni. Opcja B była Asparaginaza, ale przyznaje, ze ja nie chce tego leku - i tak nie jest rozwiązaniem, bo działa krotko. A jego cena nie jest na moja kieszeń. Zważywszy, ze nie wyleczy go, bo nic już Lucka nie wyleczy.
Teraz działamy paliatywnie.

JoRew

[quote="Gosia i Szczepan"]A Ty wypoczęłaś?[/quote]

No właśnie, dobre pytanie ... chyba trochę tak, choć mam poczucie,
ze od wczoraj już zapomniałam Sad

nie mam poczucia winy, bo przynajmniej w największe upały leżeli sobie na trawie w cieniu, chodzili do lasu, a nie siedzieli w domu... jest w sumie dziwnie, zawsze w takich sytuacjach (w obliczu końcówki choroby) udawało mi się znikać z sytuacji, a ten pierwszy raz nie mogę. I to jest lekcja, której jeszcze nigdy nie odrabiałam chyba.

Gosia i Szczepan

Po tym, co piszesz, to ja również nie wyobrażam sobie wiadomo czego.. Przecież to jeszcze nie TEN stan.. Wiem, że nie chcesz pozwolić, aby choroba nim poniewierała, ale między poniewieraniem, a dobrym samopoczuciem, jest chyba moment przejściowy... z tego, co piszesz jest dobrze. Dobrze realnie, jak na jego stan i tak trzymać..
A takie leczenie chciałam wdrożyć u Szczepka.. Ale widocznie lekarzowi się nie chciało.. a ja miałam za małą wiedzę...

JoRew

Gosiu, dziekuje. Ja po prostu jak wczoraj wróciłam i dotknęłam węzłów, to byłam przerazona. I potem przypomniałam sobie wszystkie historie - Szczepka, Hunters, tego jak to przyspiesza na końcu (takie odnoszę wrażenie), i zaczęłam panikować chyba.

Gosia i Szczepan

Fakt, że nigdy nie wiadomo.. Ale w przypadku Huntera, też kilka dni przed było pogorszenie.. u Was (odpukać!) jest ok. Na dziś.
Czyli rozumiem, że węzły się powiększyły od Twojego wyjazdu? Lucek oddycha swobodnie?